Terapia Crafta
Metoda CRAFTA (Cranial Facial Therapy Academy – Akademia terapii czaszkowo twarzowej) jest jedną z metod terapii manualnej, skupiającą się na bólu i dysfunkcji w obrębie czterech obszarów:
- czaszkowo – żuchwowego;
- czaszkowo – twarzowego;
- czaszkowo – szyjnego;
- czaszkowo – nerwowego;
Metodę Crafta, opracowaną przez prof. Harrego von Piekartza w latach 90. XX wieku, cechuje kompleksowe podejście do pacjenta. Dzięki ścisłej współpracy specjalistów z różnych branż, takich jak: stomatologów, fizjoterapeutów, terapeutów manualnych, logopedów, ortodontów czy też gnatologów, możliwy jest pełniejszy obraz diagnostyczny i krótszy, bardziej skuteczny proces leczenia.
Zastosowanie terapii metodą Crafta
- zaburzenia w obrębie oka – jak np. ból w obrębie oczu, przekrwienie lub nadwrażliwość na światło;
- bóle głowy, czoła i skroni, bóle migrenowe oraz typu zatokowego, zapalenia zatok
- nawracające stany zapalne;
- bóle zębów, ich zaciskanie lub zgrzytanie (bruksizm);
- klikanie, przeskakiwanie żuchwy;
- zaburzenia przełykania, problemy otwieraniem i zamykaniem ust;
- bóle gardła bez infekcji, uczucie „guli w gardle”;
- problemy połykania, mimiki, oddychania, fonacji;
- bóle szyi, barków, pleców;
- drętwienie rąk, palców;
- zaburzenia w obrębie uszu – szumy uszne, problemy ze słuchem, nawracające stany zapalne, bóle uszne bez infekcji.
Kluczowe jest usunięcie przyczyny, a nie samych objawów.
W codziennej praktyce lekarze i terapeuci przyjmują pacjentów skarżących się na różne dolegliwości. Często ludzie ci mają również inne zaburzenia, które pozostają niezauważone. Pacjenci nie wspominają o nich podczas badania, nie traktując ich jako istotnych i powiązanych z dolegliwością, którą przyszli leczyć. Celem jest znalezienie nieprawidłowości, które są istotne dla diagnozowanego problemu. Po ich wykryciu, zostaje przedstawiony plan leczenia. Zabiegi składają się z technik terapii manualnej w rejonie głowy, twarzy i szyi, uzupełnionych dodatkowymi ćwiczeniami, w tym także oddechowymi, ogólno-usprawniającymi, równoważnymi, oporowymi (siłowymi) czy też mimicznymi.
Dopełnieniem powyższego są ćwiczenia i zalecenia, jakie pacjent otrzymuje do domu. Mają one na celu zmianę nawyków, zapobieganie nawrotom i sytuacjom wywołującym ból oraz przyspieszenie procesu leczenia.