Co to jest FORBRAIN®?

FORBRAIN® jest to system słuchawkowy służący do wzmocnienia transmitowanego dźwięku za pośrednictwem przewodnictwa kostnego, wyposażony w mikrofon o wysokiej czułości oraz filtra dynamicznego, który reaguje na zmiany natężenia głosu przez co pacjent słyszy swój głos ze zmienionym kontrastem- wzmacniane są częstotliwości wysokie, a jednocześnie osłabiane częstotliwości niskie. Filtr dynamiczny odgrywa istotną rolę w stymulacji korowej, przedsionkowej.

Jak działa FORBRAIN®?

Pomiędzy informacją słuchową a motoryką oralną zaangażowaną w mowę lub śpiew ma miejsce stała interakcja. Pętla audio-wokalna umożliwia rozróżnianie dźwięków, przetwarzanie, koordynowanie wypowiedzi, rytmizację wypowiedzi poprzez stymulację mózgu własnym głosem przenoszonym drogą kostną.

Dla kogo FORBRAIN®?

Ze względu na przewodzenie kostne, które reguluje pracę układu autonomicznego i wpływa na poziom pobudzenia mózgu – nadaje się dla osób nadpobudliwych.

Ze względu na przewodzenie kostne i mechanizm sprzężenia zwrotnego – zalecane jest dla osób z problemami z koncentracją uwagi i pamięcią.

Ze względu na w/w mechanizmy – wskazane jest dla dzieci z dysleksją.

Podsumowując, Forbrain zaleca się przy zaburzeniach:

• Uwagi,
• Koncentracji,
• Czytania, pisania,
• Mowy – artykulacji, płynności,
• Pamięci,
• Pewności siebie,
• Umiejętności komunikacji i społecznej,
• Stabilizacja posturalnej, równowagi, koordynacji ruchowej,
• Orientacji w przestrzeni,
• Organizacji działań,
• Ideacji i praksji,
• Autoregulacji.

I wspomagająco przy:

• Nauce języków obcych,
• Śpiewie.

Przebieg sesji z FORBRAIN®

Sesje dobiera się indywidualnie do potrzeb pacjenta, przed przystąpieniem do terapii wykonywana jest diagnoza. Forbrain możemy stosować na różne sposoby:

• czytanie na głos w języku ojczystym lub obcym
• podczas prowadzenia zajęć logopedycznych
• śpiewanie
• gry rozwijające komunikację
• wczesna nauka czytania
• czytanie z dzieckiem wykorzystując metodę cienia
• konwersacje
• zabawy językowe
• terapia SI

Została opracowana przez prof. Vaclava Vojtę, ma na celu aktywizację tzw.odruchowej lokomocji człowieka. Zasady metody oparte są na wieloletnich obserwacjach przez profesora rozwoju dzieci zdrowych i dzieci z porażeniem mózgowym.

W metodzie Vojty ćwiczenia pobudzają do działania mózg i zakodowane w nim wrodzone wzorce ruchowe, co powoduje dotarcie do przyczyny problemu dziecka, a nie jedynie niwelacji objawów.

Terapia może być prowadzona od pierwszych dni życia, gdy:

• wystepuje zagrożenie uszkodzenia układu nerwowego – np.długi, ciężki poród,
• występują problemy motoryczne
• wcześniactwo

Terapia metodą Vojty jest również stosowana w przypadku:

• zaburzenia ruchowego pochodzenia ośrodkowego
• uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego
• chorób metabolicznych
• zaburzeń ortopedycznych (deformacja stóp, dysplazja stawu biodrowego, kolana koślawe, szpotawe, wady klatki piersiowej)
• rozszczepu kręgosłupa
• asymetrii ułożeniowej
• uszkodzenia splotu barkowego
• kręczu szyi
• zaburzenia napięcia mięśniowego (obniżone lub wzmożone)
• wad postawy
• skolioz
• u dorosłych – po wylewach, w dyskopatiach

Nowa metoda leczenia wad stóp u dzieci już w okresie noworodkowym. Stworzona przez niemiecką fizjoterapeutkę Barbarę Zukunft-Huber.

Wielowymiarowa manualna terapia stóp oparta jest na funkcjonalnym rozwoju stopy w pierwszym roku życia dziecka oraz na zasadach terapii manualnej. Terapia ta stanowi podstawę do wczesnego diagnozowania i wczesnego leczenia nieprawidłowego ustawienia stopy:

• stopa przywiedzeniowa-serpentynowa;
• stopa przywiedzeniowa;
• stopa końsko-szpotawa;
• stopa piętowa;
• stopa koślawa;
• stopa płasko-koślawa;
• stopa o obniżonych łukach.

Efekty terapeutyczne utrwalane są poprzez specjalną technikę bandażowania. Zaletą tej terapii jest możliwość kontynuacji w domu po odpowiednim przeszkoleniu.

Jest to metoda neurorozwojowa zapoczątkowana w latach 40. XX wieku przez małżeństwo Bobath. Usprawnianie według tej metody ma na celu pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło ono stać się niezależne w życiu i na tyle wykorzystać swe możliwości, na ile pozwala istniejące uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. Usprawnianie według koncepcji Bobath jest szczególnie przydatne w terapii niemowląt i dzieci, ponieważ może być łatwo włączone w ich rozkład dnia. Prawidłowo wykonywana Pielęgnacja, karmienie, noszenie dziecka czy zabawa z nim są naturalnym sposobem utrwalania wzorców ruchowych wspomaganych przez fizjoterapeutę. Odpowiednio przeszkoleni rodzice czy opiekunowie kontynuują ćwiczenia w warunkach domowych.

Główne zasady usprawniania według koncepcji NDT-Bobath obejmują:

• wpływanie na napięcie mięśni poprzez obniżanie napięcia wzmożonego i podwyższanie obniżonego, co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiednich technik postępowania już od pierwszych miesięcy życia,
• hamowanie nieprawidłowych odruchów oraz
• wyzwalanie ruchów w formie najbardziej jak to jest tylko możliwe zbliżonej do prawidłowych, co zostaje osiągnięte poprzez wspomaganie i prowadzenie ruchu z punktów kluczowych, czyli punktów kontroli ruchu, którymi są: głowa, obręcz barkowa, obręcz miedniczna i inne części ciała, oraz
• wykorzystywanie i utrwalanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach.

Integracja sensoryczna to zdolność dziecka do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia oraz z własnego organizmu. Integracja sensoryczna pozwala segregować, porządkować i składać razem pojedyncze bodźce w pełne funkcje mózgu. Gdy funkcje te są zrównoważone, motoryka ciała łatwo dostosowuje się do otoczenia, umysł łatwo przyswaja informacje, a „dobre” zachowanie pojawia się w sposób naturalny. Integracja sensoryczna wpływa także na rozwój dziecka, zdolność do nauki i samoocenę.

Oto kilka przykładów zachowań, które mogą się pojawić u dziecka doświadczającego problemów z przetwarzaniem bodźców sensorycznych:

– Trudności z rejestrowaniem: dziecko może zbyt słabo reagować na ruch lub dotyk, z opóźnieniem odpowiadać na docierające do niego bodźce. Z drugiej strony może także reagować na te czynniki w sposób zbyt gwałtowny.

– Trudności z modulacją: dziecko może źle znosić zmiany w codziennych czynnościach, łatwo się rozpraszać, być nadmiernie aktywne, mieć problemy z przechodzeniem od jednej czynności do drugiej lub wydawać się nieobecne, wycofane z życia lub zamknięte we własnym świecie.

– Trudności z odpowiedzią lub „integracją”: dziecko może mieć problemy z motoryką, reagować w sposób niezdarny, mieć słabą świadomość własnego ciała i kłopoty z koordynacją obu stron ciała.

Najczęstsze objawy wskazujące na zaburzenia przetwarzania bodźców zmysłowych.

• Nadmierna wrażliwość na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe oraz ruch.
  Nadwrażliwość może się objawiać takimi zaburzeniami zachowania jak: rozdrażnienie, wycofywanie się w wyniku dotknięcia, unikanie określonych rodzajów ubrań lub jedzenia, rozpraszalność lub lęk podczas zwykłych zabaw ruchowych np. na placu zabaw.
• Zbyt mała wrażliwość/reaktywność na stymulację sensoryczną.
  W przeciwieństwie do dziecka z nadwrażliwością, dziecko ze zbyt słabą reaktywnością może poszukiwać intensywnych wrażeń sensorycznych takich jak celowe uderzanie ciałem o przedmioty lub intensywne kręcenie się wokół własnej osi. Dziecko może ignorować ból czy być nieświadome zmian pozycji ciała. Zachowania niektórych dzieci zmieniają się drastycznie od nadwrażliwości do zbyt słabej reaktywności /podwrażliwości/.
• Zbyt wysoki lub niski poziom aktywności ruchowej.
  Dziecko może być ciągle w ruchu lub wolno się uaktywniać i męczyć się szybko. U niektórych dzieci poziom aktywności może się zmieniać od jednego ekstremum do drugiego.
• Trudności z koncentracją, impulsywność
• Problemy z koordynacją
  Problemy te mogą dotyczyć umiejętności z zakresu dużej lub małej motoryki. Niektóre dzieci będą miały słabą równowagę, inne natomiast będą miały olbrzymie trudności z nauczeniem się nowej czynności wymagającej koordynacji ruchowej.
• Opóźnienie rozwoju mowy, rozwoju ruchowego oraz trudności w nauce.
  Objawy te mogą być widoczne w wieku przedszkolnym razem z innymi objawami dysfunkcji integracji sensorycznej. U niektórych dzieci w wieku szkolnym mogą występować problemy w nauce mimo normalnego poziomu inteligencji.
• Słaba organizacja zachowania.
  Dziecko może być impulsywne lub może łatwo się rozpraszać i okazywać brak planowania przed wykonaniem jakiegoś zadania. Niektóre dzieci mogą mieć problemy z przystosowaniem się do nowej sytuacji. Inne mogą reagować agresywnie, wycofywać się lub być sfrustrowane kiedy poniosą porażkę.
• Niskie poczucie własnej wartości.

Zaburzenia integracji sensorycznej tzw. zaburzenia przetwarzania sensorycznego to nie tylko problem dzieci. Z zaburzeń tych się nie wyrasta. Wiele osób dorosłych w wieku dziecięcym mogło prezentować zachowania charakterystyczne dla dysfunkcji SI a w życiu dorosłym deficyty te nadal mogą zaburzać funkcjonowanie, relacje z innymi ludźmi oraz powodować trudności w życiu zawodowym.